Margrét Pála og mönnunin

Margrét Pála er sannarlega mikilhæfur leikskólakennari og hefur lagt fram fjölmargar góðar hugmyndir um leikskólastarf og vakið okkur hin til umhugsunar um fjölmarga þarfa hluti. 

Ég hef ekki alltaf verið sammála Margréti Pálu í áranna rás, kannski síst hér á árum áður þegar hún var í fremstu víglínu í félaginu okkar og gat í einu vetfangi snúið stútfullum sal af leikskólakennurum með kjarnyrtum erindum úr pontu – oft gapti ég af undrun yfir sannfæringamætti hennar. Henni sæmdi oft vel heitið áróðursmeistari. 

Á þessum árum hefði ég þorað að hengja mig upp á það að Margrét Pála yrði síðasti leikskólakennarinn sem fengi trú á einkarekstri í skólastarfi og yrði í því tilliti bæði forgöngumaður og stórtækust okkar allra, þegar fram liðu stundir. 

Þó ég hafi sjálf alla tíð unnið í leikskólum sem reknir eru af opinberum aðilum er ég mjög hlynnt margvíslegu rekstrarformi leikskóla og fagna sannarlega velgengni Hjallastefnunnar. Ég trúi því nefnilega að frelsi fagmanna til að fylgja eftir fagvitund sinni og sannfæringu skili okkur bestu skólunum. Ég vil líka að foreldrar hafi sem mest val fyrir börn sín og tel þá hæfustu aðilana til að velja með velferð barnanna í huga. 

Nú hefur Margrét Pála enn og aftur kveðið sér hljóðs og vakið athygli fjölmiðla vegna nýja leik- og grunnskólans sem er í burðarliðnum á gamla varnarliðssvæðinu og það sem mesta athygli  vekur er að þar komast færri að en vilja til starfa í hinum nýja skóla. Margrét Pála hefur auðvitað skýringar á reiðum höndum og selur vöruna stolt og kotroskin eins og hennar er von og vísa. Jú, hærri laun, nefndi hún, sveigjanlegan vinnutíma og skýra stefnu. 

Þar sem Margrét Pála sagði launamuninn ekki vera teljandi efast ég um að hann skipti þarna sköpum. Hvað sveigjanlegum vinnutíma og skýrri stefnu líður þá bjóða fjölmargir leikskólar upp slíkt hið sama og tel ég t.d. að við í Reynisholti getum staðið undir þeirri lýsingu ekkert síður en Hjallastefnan. 

Hver er þá skýringin á þessari velgengni við að manna hinn nýja skóla á gamla varnarliðssvæðinu, hmmm… 

Það skyldi þó ekki vera að ástæðan sé öllu einfaldari og kannski ögn ómerkilegri en Margrét Pála vill vera láta? 

Mín kenning er þessi:

Þarna er á örstuttum tíma að verða til byggð töluverðs fjölda fólks, námsfólks sem þarna á kost á ódýru húsnæði. Leiða má að því líkum að í allmörgum tilfellum sé um sambúðarfólk eða hjón að ræða þar sem annað er í námi en hitt ekki, fyrir liggur því að leita sér að vinnu til að skaffa salt í grautinn. Hmmm, hverjir eru þá atvinnumöguleikar á gamla varnarliðssvæðinu? Það skyldi þó ekki vera að enn sem komið er sé helsti kosturinn og kannski nánast sá eini, að sækja um vinnu við leik- og grunnskóla hins nýja samfélags?

En hvort sem ég hef rétt fyrir mér eða ekki þá er ánægjulegt að til sé leikskóli þar sem barist er um stöðurnar. Það hlýtur að vera sérlega ánægjulegt að opna nýjan skóla við slíkar aðstæður og ég óska Margréti Pálu innilega til hamingju.

Athugasemdir

[G. Reykjalín, 13.8.2007 kl. 12:05]

Látt'ana heyraða!